зайчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х, ж.

Самка зайца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зайчы́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зайчы́ха зайчы́хі
Р. зайчы́хі зайчы́х
Д. зайчы́се зайчы́хам
В. зайчы́ху зайчы́х
Т. зайчы́хай
зайчы́хаю		 зайчы́хамі
М. зайчы́се зайчы́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зайчы́ха ж. зайчи́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зайчы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Самка зайца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зайчи́ха зайчы́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

груд, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Невялікая горка, узгорак. У лесе неяк адразу павесялела, а на пясчаных грудах зноў заззяў верас. С. Александровіч. Пры шумнай рацэ, на пакацістым грудзе, Паставілі Ноўгарад Рускія людзі. Лужанін.

2. Сухая сенажаць, сухадол. З гэтага боку мястэчка пачыналіся паплавы, найбольш груд, а месцам прыбалочаныя. Чорны.

3. Тое, што і груда (у 1 знач.). З двух грузавікоў у вялікі груд згружаюць цэглу. Шамякін.

4. Абл. Куча галля, хворасту; лоўж. Пад зацішным кустом або ў грудзе ламачча вывела на свет першы вывадак даўгавухая рыжая зайчыха. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)