займе́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. займе́нны займе́нная займе́ннае займе́нныя
Р. займе́ннага займе́ннай
займе́ннае		 займе́ннага займе́нных
Д. займе́ннаму займе́ннай займе́ннаму займе́нным
В. займе́нны (неадуш.)
займе́ннага (адуш.)		 займе́нную займе́ннае займе́нныя (неадуш.)
займе́нных (адуш.)
Т. займе́нным займе́ннай
займе́ннаю		 займе́нным займе́ннымі
М. займе́нным займе́ннай займе́нным займе́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

займе́нны грам. местоиме́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

займе́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да займенніка. Займеннае скланенне. Займеннае прыслоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

займе́нны грам pronominál

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

займе́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

У граматыцы: часціна мовы, якая ўключае словы, што не абазначаюць прадметаў, іх прымет, колькасці або парадку па падліку, а толькі паказваюць на іх.

Асабовыя займеннікі (я, ты, ён). Прыналежныя займеннікі (мой, твой, яго) і інш.

|| прым. займе́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

местоиме́нный займе́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pronominál

a займе́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zaimkowy

грам. займенны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)