зажыві́ць, -жыўлю́, -жы́віш, -жы́віць; -жы́ўлены; зак., што.

Залячыць, даць зажыць (ране).

|| незак. зажыўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зажыві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зажыўлю́ зажы́вім
2-я ас. зажы́віш зажы́віце
3-я ас. зажы́віць зажы́вяць
Прошлы час
м. зажыві́ў зажыві́лі
ж. зажыві́ла
н. зажыві́ла
Загадны лад
2-я ас. зажыві́ зажыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зажыві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зажыві́ць сов., разг. заживи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажыві́ць, ‑жыўлю, ‑жывіш, ‑жывіць; зак., што.

Разм. Залячыць, загаіць (пашкоджанне на целе). Зажывіць рану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загаі́ць, -гаю́, -го́іш, -го́іць; -го́ены; зак., што.

Залячыць, зажывіць (рану, пашкоджанне на целе).

З. рану.

|| незак. заго́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зажыўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да зажывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажыўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зажыўляць — зажывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заживи́ть сов., мед. загаі́ць, мног. пазаго́йваць, зажыві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загаі́ць, ‑гаю, ‑гоіш, ‑гоіць; зак., што.

Залячыць, зажывіць (якое‑н. пашкоджанне на целе). Загаіць рану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wygoić

зак. загаіць; зажывіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)