заеката́ць, -екачу́, -яко́чаш, -яко́ча; -екачы́; зак. (разм.).

Пачаць екатаць.

З. ад болю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заеката́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заекачу́ заяко́чам
2-я ас. заяко́чаш заяко́чаце
3-я ас. заяко́ча заяко́чуць
Прошлы час
м. заеката́ў заеката́лі
ж. заеката́ла
н. заеката́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час заеката́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заеката́ць сов., разг. завопи́ть (от боли)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заеката́ць, ‑екачу, ‑якочаш, ‑якоча; зак.

Разм. Пачаць екатаць. // Азвацца гучным голасам, плачам. Прыпала Зося губамі да болькі і заекатала, зайшлася з плачу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заеката́ць разм. ánfangen* zu schréien [zu stöhnen] (vor Schmerzen)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zaskomleć

зак. заскуголіць; заскавытаць; заекатаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)