задува́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. задува́ю задува́ем
2-я ас. задува́еш задува́еце
3-я ас. задува́е задува́юць
Прошлы час
м. задува́ў задува́лі
ж. задува́ла
н. задува́ла
Загадны лад
2-я ас. задува́й задува́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час задува́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

задува́ць несов., тех. задува́ть; см. заду́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да задуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задува́нне ср., тех. задува́ние; см. задува́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заду́ўка, ‑і, ДМ ‑дуўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. задуваць — задуць; пуск (доменнай печы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задува́цца несов., страд., тех. задува́ться; см. задува́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задува́ть несов.

1. (гасить) тушы́ць, задзіма́ць, задзьму́хваць;

2. (заносить снегом и т. п.) задзіма́ць, заве́йваць;

3. техн. задува́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)