Verbum

анлайнавы слоўнік

задо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	задо́к	задкі́
Р.	задка́	задко́ў
Д.	задку́	задка́м
В.	задо́к	задкі́
Т.	задко́м	задка́мі
М.	задку́	задка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

задо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

Задняя частка якога-н. прадмета (звычайна пра павозку, мэблю).

Сесці ў задку калёс.

Цялячы з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задо́к в разн. знач. задо́к, -дка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задо́к, -дка́ м.

1. задо́к;

з. паво́зкі — задо́к пово́зки;

2. (туши) за́дняя часть, зад;

цяля́чы з. — теля́чий зад

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задо́к, ‑дка, м.

1. Задняя частка калёс, саней і пад. У задку воза .. сядзеў нейкі чалавек. Чорны. Пан Судзілоўскі катаўся.. на белых рысаках у размаляваных, з высокім задком санках. Хомчанка.

2. Разм. Задняя частка забітай і выпатрашанай жывёлы. Цялячы задок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шо́фер, ‑а, м.

Разм. Тое, што і шафёр. Шофер завёў матор, мы штурхнулі машыну ў задок, яна і выскачыла. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Разм. Хваставая частка тулава птушкі; задок.

2. Спец. Лішні хвосцік у літары, які атрымліваецца пры адліўцы шрыфтоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pupa

ж. разм. попка; тылок; задок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Свіня́тла (свиня́тло) ‘доўгая жардзіна, што злучае задок і перадок воза, у задняй частцы раздвоеная і замацаваная ў насадзе’ (Маслен.). Гл. суня́тла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

backside

[ˈbæksaɪd]

1) зад -у m.; за́дні бок

2) informal за́д -а m., аза́дак -ка m., задо́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)