задаўне́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. задаўне́лы задаўне́лая задаўне́лае задаўне́лыя
Р. задаўне́лага задаўне́лай
задаўне́лае		 задаўне́лага задаўне́лых
Д. задаўне́ламу задаўне́лай задаўне́ламу задаўне́лым
В. задаўне́лы (неадуш.)
задаўне́лага (адуш.)		 задаўне́лую задаўне́лае задаўне́лыя (неадуш.)
задаўне́лых (адуш.)
Т. задаўне́лым задаўне́лай
задаўне́лаю		 задаўне́лым задаўне́лымі
М. задаўне́лым задаўне́лай задаўне́лым задаўне́лых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

задаўне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вялікай даўнасці; стары, застарэлы. Хатка ў Рэйтанаў не была падобная на кулацкую, нейкая падслепаватая і ўчарнелая, і ўсё з будынкаў здавалася нейкім задаўнелым. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inveterate

[ɪnˈvetərət]

adj.

1) зая́длы

2) застарэ́лы, задаўне́лы (хваро́ба), закаране́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)