загусці́

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загуду́ загудзё́м
2-я ас. загудзе́ш загудзяце́
3-я ас. загудзе́ загуду́ць
Прошлы час
м. загу́ў загулі́
ж. загула́
н. загуло́
Загадны лад
2-я ас. загудзі́ загудзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час загу́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

загусці́ сов., в разн. знач. загуде́ть; (начать жужжать) зажужжа́ть;

ра́птам не́дзе загу́ў гудо́к — вдруг где́-то загуде́л гудо́к;

у сусе́днім пако́і загулі́ галасы́ — в сосе́дней ко́мнате загуде́ли голоса́;

пад сто́ллю загулі́ му́хі — под потолко́м зажужжа́ли (загуде́ли) му́хи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загусці́, ‑гуду, ‑гудзеш, ‑гудзе; ‑гудзём, ‑гудзяце, ‑гудуць; пр. загуў, ‑ла, ‑ло; зак.

Пачаць гусці. // Прагусці. Цяжка загуў матор, машына кранулася, а тады неяк усё заглухла. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загусці́ ánfangen* zu tönen [zu läuten] (пра звон), zu súrren, zu dröhnen (пра самалёт); zu héulen (пра сірэну)]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

загудзе́ць сов., см. загусці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загуде́ть сов. загусці́, загудзе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажужжа́ть сов. загусці́, загудзе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загусці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загушчу́ загу́сцім
2-я ас. загу́сціш загу́сціце
3-я ас. загу́сціць загу́сцяць
Прошлы час
м. загусці́ў загусці́лі
ж. загусці́ла
н. загусці́ла
Загадны лад
2-я ас. загусці́ загусці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час загусці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Забільдзець ’загусці’ (варонеж., Шатал.). З літ. bildė́ti ’стукаць, гучаць, грымець’, у якім адбылася змена значэння (адкуль *більдзець), да якога даданы прэфікс за‑. Лаўчутэ, Сл. балт., 99.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zafurczeć

зак. зашумець; загусці; загудзець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)