заглядзе́нне, -я, н. (разм.).

Пра тое, на што можна заглядзецца, чым можна залюбавацца.

Цвітуць вішні — адно з.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заглядзе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. заглядзе́нне
Р. заглядзе́ння
Д. заглядзе́нню
В. заглядзе́нне
Т. заглядзе́ннем
М. заглядзе́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заглядзе́нне ср., разг. загляде́нье;

не сад, а з. — не сад, а загляде́нье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заглядзе́нне, ‑я, н.

Разм. Пра што‑н. прыгожае, такое, чым можна залюбавацца. — Гэта вішні мае зацвілі. Ну, верыце, заглядзенне адно! Адцвілі, а завязі на кожнай галінцы, нібы каралі хто нанізаў. Жычка.

•••

На заглядзенне — так, што можна залюбавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загляде́нье ср. заглядзе́нне, -ння ср., любата́, -ты́ ж.; цуд, род. цу́ду м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)