заглу́хлы, -ая, -ае (разм.).

1. Які прыціх, перастаў гучаць.

З. тупат коней.

2. Закінуты, запусцелы.

З. маліннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заглу́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заглу́хлы заглу́хлая заглу́хлае заглу́хлыя
Р. заглу́хлага заглу́хлай
заглу́хлае		 заглу́хлага заглу́хлых
Д. заглу́хламу заглу́хлай заглу́хламу заглу́хлым
В. заглу́хлы (неадуш.)
заглу́хлага (адуш.)		 заглу́хлую заглу́хлае заглу́хлыя (неадуш.)
заглу́хлых (адуш.)
Т. заглу́хлым заглу́хлай
заглу́хлаю		 заглу́хлым заглу́хлымі
М. заглу́хлым заглу́хлай заглу́хлым заглу́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заглу́хлы загло́хший; загло́хлый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заглу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які прыціх, перастаў гучаць. Заглухлы тупат коней.

2. Заняпалы, закінуты, запусцелы. На паляне асталося два кусцікі крушыны, заглухлыя ў высокай траве. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загло́хший

1. прич. які́ (што́) заглу́х;

2. прил. заглу́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)