загарто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. загарто́ўка загарто́ўкі
Р. загарто́ўкі загарто́вак
Д. загарто́ўцы загарто́ўкам
В. загарто́ўку загарто́ўкі
Т. загарто́ўкай
загарто́ўкаю		 загарто́ўкамі
М. загарто́ўцы загарто́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загарто́ўка ж., прям., перен. зака́лка;

з. ста́лі — зака́лка ста́ли;

з. це́ла — зака́лка те́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загарто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. загартоўваць — загартаваць.

2. перан. Выхаванне стойкасці, вынослівасці. Загартоўка цела.

3. Цвёрдасць сплаву, нададзеная яму шляхам загартоўвання. Сталь высокай загартоўкі. □ [Разцы] выкрышваюцца ад таго, што залішне награваюцца і губляюць сваю загаргоўку. Кулакоўскі.

4. перан. Стойкасць, вынослівасць, набытыя ў барацьбе з цяжкасцямі або ў працэсе трэніроўкі; загартаванасць. — Будзем разлічваць, таварыш камісар, на баявую загартоўку нашых партызан.., — сказаў бацька Цімох. Сіняўскі. Каторы раз выручала хлопца яго немалая прыродная дужасць, непераборлівасць да ўмоў жыцця і, вядома, суровая армейская загартоўка. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Загартоўка (у тэхніцы) 4/468; 5/387; 7/40, 403; 10/402

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

загартоўка

т. 6, с. 496

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

загарто́ўка ж.

1. (дзеянне) (Áb)härten n -s, Stählung f -;

2. (цвёрдасць сплаву) Härte f -, -n;

3. перан. (трываласць) Stándhaftigkeit f -, Wíderstandsfähigkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

загартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. што. Надаць металічнаму вырабу большую цвёрдасць шляхам награвання і хуткага ахаладжэння.

2. перан. Зрабіць фізічна і маральна моцным, стойкім, вынослівым.

З. здароўе.

|| незак. загарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. загарто́ўванне, -я, н. і загарто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Чалавек атрымаў добрую загартоўку.

|| прым. загарто́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГАРТАВА́ННЕ,

тое, што загартоўка.

т. 5, с. 71

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зака́лка ж.

1. (действие) гартава́нне, -ння ср., загарто́ўка, -кі ж.;

2. (состояние, свойство) гарт, род. га́рту м., загарто́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Härtung

f -, -en загарто́ўка; гарт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)