Verbum

анлайнавы слоўнік

зага́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зага́дчыца (чаго) ж. заве́дующая (чем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зага́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да загадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто загадвае чым-н.

З. малочнатаварнай фермы.

|| ж. зага́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. зага́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заве́дующая сущ. (чем) зага́дчыца, -цы ж. (чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wírtschafterin

f -, -nen зага́дчыца гаспада́ркі, экано́мка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zarządczyni

ж. кіраўніца; загадчыца; адміністратарка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kierowniczka

ж. разм. кіраўніца, начальніца; загадчыца;

kierowniczka szkoły — дырэктар школы;

kierowniczka działu — загадчыца аддзела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

supervisor

[ˈsu:pərvaɪzər]

нагля́дчык -а m., нагля́дчыца f.; зага́дчык -а m., зага́дчыца f.; кіраўні́к -а́ m., кіраўні́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

curator

[ˈkjʊreɪtər]

1) захава́льнік -а m. (музэ́я, бібліятэ́кі, галерэ́і), захава́льніца f.

2) зага́дчык -а m., зага́дчыца f.; нагля́дчык -а m., нагля́дчыца f.

3) Law апяку́н -а́ m., апяку́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)