загадо́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загадо́ўваю |
загадо́ўваем |
| 2-я ас. |
загадо́ўваеш |
загадо́ўваеце |
| 3-я ас. |
загадо́ўвае |
загадо́ўваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
загадо́ўваў |
загадо́ўвалі |
| ж. |
загадо́ўвала |
| н. |
загадо́ўвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
загадо́ўвай |
загадо́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
загадо́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
загадо́ўваць несов.
1. разводи́ть;
2. (бороду, усы и т.п.) отра́щивать, отпуска́ть;
1, 2 см. загадава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загадо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да загадаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)