зага́дваць² гл. загадаць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зага́дваць¹, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. загадаць¹.

2. чым. Кіраваць (установай), распараджацца чым-н.

З. кафедрай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зага́дваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зага́дваю зага́дваем
2-я ас. зага́дваеш зага́дваеце
3-я ас. зага́двае зага́дваюць
Прошлы час
м. зага́дваў зага́двалі
ж. зага́двала
н. зага́двала
Загадны лад
2-я ас. зага́двай зага́двайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зага́дваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зага́дваць

I несов. (делать распоряжение) прика́зывать; веле́ть, повелева́ть; (в письменном виде — ещё) предпи́сывать; см. загада́ць I

II несов. (предлагать загадку или вопрос) зага́дывать; см. загада́ць II

III (на што) несов. оповеща́ть (о чём); см. загада́ць III

IV несов. (управлять) заве́довать; ве́дать;

з. гаспада́ркай — заве́довать (ве́дать) хозя́йством

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зага́дваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да загадаць ​1.

2. чым. Кіраваць установай, распараджацца чым‑н. Бацька.. быў чыгуначнікам, маці — загадвала дзіцячым садам, жылі ў дастатку, дружна. Ваданосаў. Усім скаромным загадвае старая. Крапіва.

зага́дваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загадаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́дваць

1. гл. загадаць;

2. (кіраваць) léiten vt, verwálten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

загада́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -га́даны; зак., каму.

1. з інф. Аддаць загад; распарадзіцца.

2. Апавясціць (аб сходзе; разм.).

З. на сход.

|| незак. зага́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загада́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е: -га́даны; зак., што.

1. Прапанаваць для разгадкі.

З. загадку.

2. Задумаць што-н., трымаючы ў памяці або варожачы.

З. лік.

З. на картах.

|| незак. зага́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зага́дывать несов. зага́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зага́дванне

I ср. зага́дывание; см. зага́дваць II

II (на што) ср. оповеще́ние (о чём); см. зага́дваць III

III ср. заве́дование; см. зага́дваць IV

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)