загава́рваць¹ гл. загаворваць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загава́рваць² гл. загаворваць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загава́рваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. загава́рваю загава́рваем
2-я ас. загава́рваеш загава́рваеце
3-я ас. загава́рвае загава́рваюць
Прошлы час
м. загава́рваў загава́рвалі
ж. загава́рвала
н. загава́рвала
Загадны лад
2-я ас. загава́рвай загава́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час загава́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загава́рваць несов., см. загаво́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загава́рваць ​1,

гл. загаворваць ​1.

загава́рваць ​2

гл. загаворваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загаво́рваць² і загава́рваць² гл. загаварыць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загаво́рваць¹ і загава́рваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. загаварыць¹.

2. з кім. Імкнуцца распачаць гаворку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загаво́рваць ​1 і загава́рваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загаварыць ​1.

•••

Зубы загаворваць (загаварваць) — наўмысна адцягваць увагу ад чаго‑н. пабочнымі размовамі, ухіляцца ад прамога адказу.

загаво́рваць ​2 і загава́рваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загаварыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валхві́ць ’лячыць’ (Пал.); ’песціць, цацкацца’ (Юрч.). Другое значэнне метафарычнае. Валхвіць ’лячыць’ да волхв ’знахар’, параўн. рус. волхвовать, волшить, волшебничать, волшебствовать ’знахарыць, загаварваць’. Параўн. семантычныя суадносіны варажыць і урач (гл. Коген, Запіскі, 191). Гл. таксама Вайян, RÉS, 1961, 144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

загаво́рвацца і загава́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да загаварыцца.

2. Гаварыць пра што‑н. блытана, неўпапад, збіваючыся. Пан Крукоўскі ўчарнеў ад перапалоху, многа піў і нават, казалі, пачаў загаворвацца. Бажко. Гавары, ды не загаварвайся. З нар.

3. Зал. да загаворваць ​1, загаварваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)