завіха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. завіха́нне
Р. завіха́ння
Д. завіха́нню
В. завіха́нне
Т. завіха́ннем
М. завіха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завіха́нне ср., разг. спе́шка ж.; хло́поты мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завіха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завіхацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіха́нне н. разм. Éile f -, Hétze f -; Hetzeréi f -, Hast f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Trödeléi

f -, -en разм. пагардл. мару́днае завіха́нне, мару́дная пра́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)