завіры́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. завіры́ць завіра́ць
Прошлы час
м. завіры́ў завіры́лі
ж. завіры́ла
н. завіры́ла

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завіры́ць, ‑рыць; зак.

Пачаць вірыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіры́ць ánfangen* zu wírbeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)