завышэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. завышэ́нне завышэ́нні
Р. завышэ́ння завышэ́нняў
Д. завышэ́нню завышэ́нням
В. завышэ́нне завышэ́нні
Т. завышэ́ннем завышэ́ннямі
М. завышэ́нні завышэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завышэ́нне ср. завыше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завышэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завышаць — завысіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завы́сіць, -вы́шу, -вы́сіш, -вы́сіць; -вы́шаны; зак., што.

Занадта павысіць.

З. нормы выпрацоўкі.

З. цэны.

З. ацэнку на экзамене.

|| незак. завыша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. завышэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завыше́ние завышэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)