завыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. завыва́нне завыва́нні
Р. завыва́ння завыва́нняў
Д. завыва́нню завыва́нням
В. завыва́нне завыва́нні
Т. завыва́ннем завыва́ннямі
М. завыва́нні завыва́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завыва́нне ср. завыва́ние; см. завыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завываць — завыць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Завыванне ветру. □ Над шашою з завываннем праляцеў самалёт, пачуліся выбухі, енкі і стогны, плач дзяцей. Гурскі. Завіруха бушавала ўсю ноч і ўвесь дзень. Здавалася, не будзе канца яе лютай сіле, яе злоснаму завыванню. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Перарывіста, нудна выць.

Завываюць ваўкі.

Вецер завывае.

|| наз. завыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

взвыва́ние завыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неўтаймо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і неўтаймаваны. Шорхат снегу па вокнах, манатоннае завыванне ветру ўрэшце адагналі неўтаймоўныя думкі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завыва́ние завыва́нне, -ння ср.; (скуление) скуго́ленне, -ння ср., скавыта́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзіра́віць, ‑раўлю, ‑равіш, ‑равіць; незак., што.

Рабіць дзіркі ў чым‑н. [Весялоў] успомніў усё: і завыванне ветру ў стропах парашута, і сухі трэск куль, што разрывалі, дзіравілі шоўк, і пах свежых сасновых дошак, і пах салідолу ад халодных авіябомб. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

howl​1 [haʊl] n.

1. выццё;

the howl of wolves выццё ваўко́ў;

the howl of the wind завыва́нне ве́тру

2. стогн, крык; ля́мант;

a howl of despair крык адча́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tumult [ˈtju:mʌlt] n. fml

1. сумятня́; мітусня́, вэ́рхал; шум;

the tumult of the storm завыва́нне бу́ры;

The fire caused a tumult in the theatre. Пажар выклікаў паніку ў тэатры.

2. мо́цнае хвалява́нне; разгу́бленасць; вы́бух (пачуццяў);

His mind was in (a) tumult. Ён быў зусім разгублены.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)