заву́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. заву́чванне
Р. заву́чвання
Д. заву́чванню
В. заву́чванне
Т. заву́чваннем
М. заву́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заву́чванне ср. зау́чивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завучваць — завучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зау́чивание заву́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

механі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да механікі (у 1 знач.). Механічны рух. Механічная энергія.

2. Які дзейнічае пры дапамозе механізмаў, машын; які апрацоўваецца пры дапамозе механізмаў. Механічныя граблі.

3. Звязаны з вырабам, рамонтам машын і механізмаў. Механічны цэх.

4. Тое, што і механістычны. Механічны матэрыялізм.

5. перан. Які дзейнічае без ўдзелу свядомасці; аўтаматычны. Механічнае завучванне прачытанага. □ Некалькі дзён марнаваўся няўдалы перапісчык над простаю, чыста механічнаю работаю і часта збіваўся з тропу. Колас. // Міжвольны. Механічныя жэсты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

механі́чны

(гр. mechanikos = вынаходніцкі)

1) які мае адносіны да механікі (напр. м. рух);

2) які дзейнічае пры дапамозе механізмаў, звязаны з вырабам, рамонтам механізмаў (напр. м. цэх);

3) перан. які дзейнічае аўтаматычна, без удзелу свядомасці (напр. м-ае завучванне матэрыялу).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)