заву́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заву́лачны заву́лачная заву́лачнае заву́лачныя
Р. заву́лачнага заву́лачнай
заву́лачнае		 заву́лачнага заву́лачных
Д. заву́лачнаму заву́лачнай заву́лачнаму заву́лачным
В. заву́лачны (неадуш.)
заву́лачнага (адуш.)		 заву́лачную заву́лачнае заву́лачныя (неадуш.)
заву́лачных (адуш.)
Т. заву́лачным заву́лачнай
заву́лачнаю		 заву́лачным заву́лачнымі
М. заву́лачным заву́лачнай заву́лачным заву́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заву́лачны переу́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да завулка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́лачны Gássen-, Stráßen-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заву́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Невялікая, звычайна вузкая вуліца, якая злучае дзве іншыя, паралельныя вуліцы.

Сустрэцца ў завулку.

|| прым. заву́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проу́лочный заву́лачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переу́лочный заву́лачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)