заву́жваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заву́жваю заву́жваем
2-я ас. заву́жваеш заву́жваеце
3-я ас. заву́жвае заву́жваюць
Прошлы час
м. заву́жваў заву́жвалі
ж. заву́жвала
н. заву́жвала
Загадны лад
2-я ас. заву́жвай заву́жвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заву́жваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заву́жваць несов. обу́живать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́зіць, -ву́жу, -ву́зіш, -ву́зіць; -ву́жаны; зак., што.

Зрабіць вузей, чым трэба; звузіць.

З. сукенку ў таліі.

|| незак. заву́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заву́жваць, заву́зіць veréngen vt; éinengen vt, énger máchen; тэх. verjüngen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обу́живать несов. заву́жваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́зить несов., разг. заву́жваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verjüngen

vt

1.

1) амало́джваць; абнаўля́ць

2) тэх. памянша́ць, скарача́ць; станча́ць, заву́жваць

in verjüngtem Máßstab — у паме́ншаным машта́бе

2.

(sich)

1) (па)маладзе́ць

2) зву́жвацца (угору)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)