заво́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вучыцца завочна.

|| ж. заво́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заво́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заво́чнік заво́чнікі
Р. заво́чніка заво́чнікаў
Д. заво́чніку заво́чнікам
В. заво́чніка заво́чнікаў
Т. заво́чнікам заво́чнікамі
М. заво́чніку заво́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заво́чнік м. зао́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́чнік, ‑а, м.

Той, хто вучыцца па сістэме завочнага навучання. Студэнт-завочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́чнік м Férnstudent m -en, -en;

быць студэ́нтам-заво́чнікам ein Férnstudium absolvíeren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зао́чник заво́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да завочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaoczniak

м. разм. завочнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Férnstudent

m -en, -en (студэ́нт-)заво́чнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Árbeiterstudent

m -en -en студэ́нт з рабо́чых, студэ́нт-заво́чнік, студэ́нт-рабфа́кавец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)