заво́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
заво́чна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заво́чна нареч.

1. зао́чно; загла́зно;

2. зао́чно;

1, 2 см. заво́чны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́чна

1. (пры адсутнасці) in Ábwesenheit (der betreffenden Person);

прыгавары́ць заво́чна in Ábwesenheit verúrteilen;

2. (пра навучанне) заво́чна вучы́цца Férnstudent sein, ein Férnstudium absolvíeren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зао́чно нареч. заво́чна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вучыцца завочна.

|| ж. заво́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загла́зно нареч., разг. заво́чна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaocznie

завочна;

studiować zaocznie — вучыцца завочна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

За́чы ’завочна’ (Нас.). З *за очи са сцягненнем галосных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гаварлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і гаваркі. Шафёр выдаўся гаварлівы, ён нават пахваліўся, што завочна вучыцца ў інстытуце. Скрыпка. Народ сыходзіўся тлумнымі гаварлівымі купкамі. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nachrühmen

vt (D) (заво́чна) хвалі́ць (за што-н., каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)