зави́стливый зайздро́сны, зайздро́слівы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
завистливый
Том: 10, старонка: 126.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
зайздро́слівы зави́стливый; завиду́щий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жадлі́вы разг. зави́стливый; а́лчный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Паві́длівы ’зайздросны’ (Касп., Сл. ПЗБ). Да відзець© Лаўчутэ (Балтызмы, 70) разглядае як запазычанне з літ. pavydus ’тс’, якое славянізавалася пад уплывам рус. завистливый. Але, улічваючы бел. завідлівы, павідлівы, відавочна, трэба дэфіліраваць як марфалагічную кальку літ. слова. З іншай суфіксацыяй павідны ’тс’ (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Figulus figulo invidet, faber fabro
Ганчар зайздросціць ганчару, майстар ‒ майстру.
Гончар завидует гончару, мастер ‒ мастеру.
бел. Чужое дабро бярэ за рабро. Чужое ўсягды вочы коле.
рус. Завистливый по чужому счастью сохнет. Завистливое око видит широко. Берут завидки на чужие пожитки.
фр. Envie est la racine où tous les maux prennent origine (Зависть ‒ это корень, где зарождается любое зло).
англ. Two of a trade never agree (Двое специалистов никогда не имеют общего мнения).
нем. Wer neidet, der leidet (Кто завидует, тот страдает).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)