заве́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заве́ска заве́скі
Р. заве́скі заве́сак
Д. заве́сцы заве́скам
В. заве́ску заве́скі
Т. заве́скай
заве́скаю		 заве́скамі
М. заве́сцы заве́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заве́ска ж. (дверная, оконная и т.п.) пе́телька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Памянш. да завеса (у 1 знач.); невялікая завеса. Шалёна біліся аб сцены аканіцы, сумотна скуголілі завескі, на якіх яны трымаліся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заве́са, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Адна з дзвюх металічных пласцін, якімі прымацоўваюцца да вушака дзверы, аконныя рамы і пад.

Дзверы на новых завесах.

2. Тое, што і заслона (у 1 знач.).

Снежная з.

З. туману.

|| памянш. заве́ска, -і, ДМ -ве́сцы, мн. -і, -сак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завеска

Том: 10, старонка: 115.

img/10/10-115_0598_Завеска.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

завеска

Том: 10, старонка: 115.

img/10/10-115_0599_Завеска.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

пе́телька ж., уменьш.

1. пяце́лька, -кі ж.;

2. (дверная, оконная и т. п.) заве́ска, -кі ж.;

3. (для пуговицы) прарэ́шак, -шка м.; (пришитая) га́фтачка, -кі ж.; см. петля́​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)