заве́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заве́раны заве́раная заве́ранае заве́раныя
Р. заве́ранага заве́ранай
заве́ранае		 заве́ранага заве́раных
Д. заве́ранаму заве́ранай заве́ранаму заве́раным
В. заве́раны (неадуш.)
заве́ранага (адуш.)		 заве́раную заве́ранае заве́раныя (неадуш.)
заве́раных (адуш.)
Т. заве́раным заве́ранай
заве́ранаю		 заве́раным заве́ранымі
М. заве́раным заве́ранай заве́раным заве́раных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заве́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заве́раны заве́раная заве́ранае заве́раныя
Р. заве́ранага заве́ранай
заве́ранае		 заве́ранага заве́раных
Д. заве́ранаму заве́ранай заве́ранаму заве́раным
В. заве́раны (неадуш.)
заве́ранага (адуш.)		 заве́раную заве́ранае заве́раныя (неадуш.)
заве́раных (адуш.)
Т. заве́раным заве́ранай
заве́ранаю		 заве́раным заве́ранымі
М. заве́раным заве́ранай заве́раным заве́раных

Кароткая форма: заве́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заве́раны заве́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад заверыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заве́раны begláubigt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

certified [ˈsɜ:tɪfaɪd] adj.

1. гарантава́ны

2. заве́раны

3. дыпламава́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заве́ренный

1. запэ́ўнены;

2. заве́раны, засве́дчаны; см. заве́рить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

certified

[ˈsɜ:rtɪfaɪd]

adj.

1) гарантава́ны

2) заве́раны

certified check — заве́раны чэк

3) дыплямава́ны, з дыплёмам

a certified teacher — дыплямава́ны наста́ўнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

begláubigt

a

1) заве́раны, засве́дчаны

2) акрэдытава́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

засве́дчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад засведчыць.

2. у знач. прым. Завераны подпісам і пячаткай. У кішэні каля сэрца Я нашу яе. Чаму? Бо засведчанай даведцы Болей вераць, чым каму. Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)