за́варат
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
за́варат |
за́вараты |
| Р. |
за́варату |
за́варатаў |
| Д. |
за́варату |
за́варатам |
| В. |
за́варат |
за́вараты |
| Т. |
за́варатам |
за́варатамі |
| М. |
за́вараце |
за́варатах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
за́варат
1. Заварот ракі ці дарогі (Слаўг.). Тое ж за́варатка, заварот, заваротка, за́варацень, поваратка, поварацішча (Слаўг.).
2. Прылесак, узлесак, маладняк, драбналессе па краю буйнога асноўнага ляснога масіву (Слаўг.). Тое ж подлессе (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)