завали́ть сов.
1. в разн. знач. завалі́ць, мног. пазава́льваць;
завали́ть пала́тку ве́тками завалі́ць пала́тку галлём;
ка́мни завали́ли пеще́ру камяні́ завалі́лі пячо́ру;
завали́ть стол кни́гами завалі́ць стол кні́гамі;
завали́ть магази́ны това́рами завалі́ць (пазава́льваць) магазі́ны тава́рамі;
его́ завали́ли рабо́той яго́ завалі́лі рабо́тай;
он завали́л всё де́ло ён завалі́ў усю́ спра́ву;
2. (запрокинуть) разг. закі́нуць, адкі́нуць;
завали́ть го́лову наза́д закі́нуць (адкі́нуць) галаву́ наза́д;
3. (обрушить) разг. абвалі́ць, абуры́ць, абру́шыць;
завали́ть сте́ну абвалі́ць (абуры́ць, абру́шыць) сцяну́;
4. (заложить — горло, уши и т. д.) безл., прост. залажы́ць;
у него́ от стра́ху и го́рло завали́ло у яго́ ад стра́ху і го́рла залажы́ла;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абуры́ць сов., разг. обру́шить, обвали́ть, завали́ть;
а. сцяну́ — обру́шить (обвали́ть, завали́ть) сте́ну
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
завалі́ць сов.
1. в разн. знач. завали́ть;
з. прахо́д бярве́ннем — завали́ть прохо́д брёвнами;
з. магазі́н тава́рам — завали́ть магази́н това́ром;
з. супрацо́ўнікаў рабо́тай — завали́ть сотру́дников рабо́той;
2. (на засов) запере́ть;
з. дзве́ры — запере́ть дверь;
3. разг. (потерпеть неудачу, не справиться с чем-л.) завали́ть;
з. рабо́ту — завали́ть рабо́ту;
з. экза́мен — завали́ть экза́мен;
4. заложи́ть;
го́рла ~лі́ла — безл. го́рло заложи́ло;
5. разг. (лезвие) загну́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазава́льваць сов. (о многих, о многом) в разн. знач. завали́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забуры́ць I сов., разг. обру́шить, завали́ть
забуры́ць II сов., горн. забури́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абвалі́ць сов.
1. (что-л.) обвали́ть, обру́шить; завали́ть;
2. (кого-л.) повали́ть, свали́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паабва́льваць сов. (о многом)
1. обвали́ть, обру́шить; завали́ть;
2. повали́ть;
1, 2 см. абвалі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абру́шыць сов.
1. обру́шить; завали́ть;
2. перен. обру́шить;
а. аго́нь на во́рага — обру́шить ого́нь на врага́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зава́ленный
1. зава́лены, мног. пазава́льваны;
2. закі́нуты, мног. пазакіда́ны, пазакі́дваны, адкі́нуты, мног. паадкіда́ны, паадкі́дваны;
3. абва́лены, абу́раны, абру́шаны; см. завали́ть 1-3;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закапа́ць сов.
1. (засыпать, завалить) зары́ть, закопа́ть;
2. перен., разг. упря́тать; запря́тать;
◊ з. та́лент у зямлю́ — зары́ть тала́нт в зе́млю
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)