зава́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зава́лачны зава́лачная зава́лачнае зава́лачныя
Р. зава́лачнага зава́лачнай
зава́лачнае		 зава́лачнага зава́лачных
Д. зава́лачнаму зава́лачнай зава́лачнаму зава́лачным
В. зава́лачны (неадуш.)
зава́лачнага (адуш.)		 зава́лачную зава́лачнае зава́лачныя (неадуш.)
зава́лачных (адуш.)
Т. зава́лачным зава́лачнай
зава́лачнаю		 зава́лачным зава́лачнымі
М. зава́лачным зава́лачнай зава́лачным зава́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зава́лачны спец. зава́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́лачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для завалкі. Завалачнае акно. Завала машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.

1. каго-што. Накідаўшы, наклаўшы чаго-н., напоўніць, загрувасціць.

З. яму каменнем.

З. двор дрывамі.

З. работай каго-н. (перан.: абцяжарыць). Магазін завалены таварамі (перапоўнены).

2. каго-што. Засыпаць зверху, пакрыць.

Дарогу заваліла (безас.) снегам.

3. што. Закрыць на завалу (у 1 знач.).

З. дзверы на нач.

4. перан., што. Поўнасцю праваліць (разм.).

З. экзамен.

З. справу.

5. безас. Пра боль у горле (разм.).

Горла заваліла.

|| незак. зава́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зава́льванне, -я, н. і зава́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.; спец.).

|| прым. зава́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.) і зава́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Завальная траншэя.

Завалачная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зава́лочный зава́лачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)