забудо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. забудо́ўваю забудо́ўваем
2-я ас. забудо́ўваеш забудо́ўваеце
3-я ас. забудо́ўвае забудо́ўваюць
Прошлы час
м. забудо́ўваў забудо́ўвалі
ж. забудо́ўвала
н. забудо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. забудо́ўвай забудо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час забудо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забудо́ўваць несов. застра́ивать; обстра́ивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забудо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забудаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забудава́ць, забудо́ўваць bebáuen vt; verbáuen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

забудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

Заняць пад будынак які-н. участак.

|| незак. забудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. забудо́ўванне, -я, н. і забудо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застра́ивать несов. забудо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забудо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. забудоўваць — забудаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забудо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да забудавацца.

2. Зал. да забудоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zabudowywać

незак. забудоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bebáuen

vt

1) забудо́ўваць

2) апрацо́ўваць, урабля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)