забудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

Заняць пад будынак які-н. участак.

|| незак. забудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. забудо́ўванне, -я, н. і забудо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забудава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забуду́ю забуду́ем
2-я ас. забуду́еш забуду́еце
3-я ас. забуду́е забуду́юць
Прошлы час
м. забудава́ў забудава́лі
ж. забудава́ла
н. забудава́ла
Загадны лад
2-я ас. забуду́й забуду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час забудава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забудава́ць сов. застро́ить; обстро́ить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забудава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Заняць пад будынкі які‑н. участак зямлі. Гэта была прыгожая мясціна, якую Каспар забудаваў пасля вызвалення ад немцаў. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забудава́ць, забудо́ўваць bebáuen vt; verbáuen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазабудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Забудаваць усё, многае.

П. кварталы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застро́ить сов. забудава́ць, мног. пазабудо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забудо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забудаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забудо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. забудоўваць — забудаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забудава́ны і забудо́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад забудаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)