забрукава́ць гл. брукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забрукава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забруку́ю забруку́ем
2-я ас. забруку́еш забруку́еце
3-я ас. забруку́е забруку́юць
Прошлы час
м. забрукава́ў забрукава́лі
ж. забрукава́ла
н. забрукава́ла
Загадны лад
2-я ас. забруку́й забруку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час забрукава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забрукава́ць сов. (камнем, кирпичом и т.п.) замости́ть;

з. ву́ліцу — замости́ть у́лицу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Пакрыць, заслаць каменнем або цэглай. Забрукаваць вуліцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забрукава́ць pflástern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

брукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Укладаць каменем (вуліцы, дарогі, плошчы і пад.).

|| зак. вы́брукаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны і забрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. брукава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забрукава́ны замощённый; см. забрукава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забруко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. забрукоўваць — забрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zabrukować

зак. забрукаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)