забо́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Гарняк, які працуе ў забоі¹.

|| прым. забо́йшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забо́йшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. забо́йшчык забо́йшчыкі
Р. забо́йшчыка забо́йшчыкаў
Д. забо́йшчыку забо́йшчыкам
В. забо́йшчыка забо́йшчыкаў
Т. забо́йшчыкам забо́йшчыкамі
М. забо́йшчыку забо́йшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забо́йшчык м. забо́йщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забо́йшчык, ‑а, м.

Гарняк, які працуе ў забоі ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забо́йшчык м. Háuer m -s, -, Häuer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

забо́йщик забо́йшчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rębacz

м.

1. дрывакол, дрывасек;

2. горн. забойшчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Háuer

m -s, -

1) іко́л

2) дыял. вінаро́б, вінагра́дар

3) горн. забо́йшчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)