забе́гацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Стаміцца ад беганіны.

За дзень зусім забегаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забе́гацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забе́гаюся забе́гаемся
2-я ас. забе́гаешся забе́гаецеся
3-я ас. забе́гаецца забе́гаюцца
Прошлы час
м. забе́гаўся забе́галіся
ж. забе́галася
н. забе́галася
Загадны лад
2-я ас. забе́гайся забе́гайцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час забе́гаўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забе́гацца сов., разг.

1. (устать от беготни) забе́гаться;

2. перен. захлопота́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забе́гацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Стаміцца ад беганіны, клопатаў. Усціння глядзела, як .. [паштальён] прагна піў, і нават не абуралася — сапраўды, небарака, забегаўся па хатах. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забе́гацца разм. sich müde láufen*; sich ábstrapazieren (замарыцца, стаміцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

забе́гаться сов., разг. забе́гацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засуети́ться сов., разг.

1. (начать суетиться) замітусі́цца; (забегать) забе́гаць;

2. (устать от суеты) забе́гацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захлопота́ться разг. стамі́цца ад кло́пату (ад турбо́т), заму́чыцца ад кло́пату (ад турбо́т); замітусі́цца, забе́гацца, закруці́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áblaufen

*

1.

vi (s)

1) сцяка́ць, цячы́

2) канча́цца

3) адплыва́ць, адыхо́дзіць

2.

vt сто́птваць

sich (D) die Béine ~ — забе́гацца, адбі́ць сабе́ но́гі

3.

(sich) змары́цца aд бегані́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uganiać się

ugania|ć się

1. незак. za kim/czym ганяцца, бегаць, насіцца;

~ć się za sławą — шукаць славы; імкнуцца да славы;

uganiać się za spódniczkami — ён бегае за спадніцамі;

2. зак. разм. забегацца; убегацца; уходацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)