зааспо́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зааспо́ра зааспо́ры
Р. зааспо́ры зааспо́р
Д. зааспо́ры зааспо́рам
В. зааспо́ру зааспо́ры
Т. зааспо́рай
зааспо́раю		 зааспо́рамі
М. зааспо́ры зааспо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зааспо́ра ж., бот. зооспо́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зааспо́ра, ‑ы, ж.

Клетка водарасцей і прасцейшых грыбоў, якая здольна рухацца ў вадзе пры дапамозе жгуцікаў і служыць для бясполага размнажэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зааспора

т. 6, с. 484

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Зааспора 1/10; 2/482; 4/457—458; 10/24

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зооспо́ра бот. зааспо́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заа... (гл. зоа...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «зоа...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: заалогія, заапарк, зааспора, заатэхнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)