жы́ціца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. жы́ціца
Р. жы́ціцы
Д. жы́ціцы
В. жы́ціцу
Т. жы́ціцай
жы́ціцаю
М. жы́ціцы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жы́ціца ж. пле́вел м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жы́ціца ’расліна Bromus arvensis L.’ (Касп.). Польск. życica ’расліна Lolium L.’, дыял. ’Elymus L.’ Ад асновы, прадстаўленай у слове жыт‑а (гл.), з суфіксам ‑іца на метанімічнай падставе пераносу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пле́вел м. жы́ціца ж., пустазе́лле н. бат. Lolch m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пле́вел м.

1. бот. пустазе́лле, -лля ср.; жы́ціца, -цы ж.;

льно́вый пле́вел жы́цік;

2. перен., книжн. пустазе́лле, -лля ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Печані́ца ’сіняквет звычайны, Echitim vulgare L.’ (віц., маг., Кіс.). Відаць, утворана пры дапамозе суф. ‑іц‑а ад печань (гл.), як і іншыя назвы раслін на аснове іх падабенства да адпаведных прадметаў: жыціца, мятліца, ігліца, у прыватнасці, на аснове падабенства колеру сіне-бардова-чырвоных кветак расліны і пячонкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)