жытны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жытны́ жытна́я жытно́е жытны́я
Р. жытно́га жытно́й
жытно́е		 жытно́га жытны́х
Д. жытно́му жытно́й жытно́му жытны́м
В. жытны́
жытно́га		 жытну́ю жытно́е жытны́я
Т. жытны́м жытно́й
жытно́ю		 жытны́м жытны́мі
М. жытны́м жытно́й жытны́м жытны́х

Іншыя варыянты: жы́тны.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жы́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жы́тны жы́тная жы́тнае жы́тныя
Р. жы́тнага жы́тнай
жы́тнае		 жы́тнага жы́тных
Д. жы́тнаму жы́тнай жы́тнаму жы́тным
В. жы́тны (неадуш.)
жы́тнага (адуш.)		 жы́тную жы́тнае жы́тныя (неадуш.)
жы́тных (адуш.)
Т. жы́тным жы́тнай
жы́тнаю		 жы́тным жы́тнымі
М. жы́тным жы́тнай жы́тным жы́тных

Іншыя варыянты: жытны́.

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жытны́, ‑ая, ‑ое.

1. Тое, што і жытні. Жытная салома.

2. у знач. наз. жытно́е, ‑ога, н. Жытняе поле. Не ўпершыню сёння наша жытное За небакрай разлілося... Шэпча, трывожыцца, нібы жывое, Перада мною калоссе. М. Арочка. Палявая сцяжына ў жытное вядзе. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)