жы́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
жы́рны |
жы́рная |
жы́рнае |
жы́рныя |
| Р. |
жы́рнага |
жы́рнай
жы́рнае |
жы́рнага |
жы́рных |
| Д. |
жы́рнаму |
жы́рнай |
жы́рнаму |
жы́рным |
| В. |
жы́рны (неадуш.)
жы́рнага (адуш.) |
жы́рную |
жы́рнае |
жы́рныя (неадуш.)
жы́рных (адуш.) |
| Т. |
жы́рным |
жы́рнай
жы́рнаю |
жы́рным |
жы́рнымі |
| М. |
жы́рным |
жы́рнай |
жы́рным |
жы́рных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Жы́рны ’тлусты’ (Юрч. Сін.). Магчыма, з рус. жирный, паколькі жыр у знач. ’тлушч’ у бел. мове фіксуецца абмежавана. Параўн., аднак, чэш. žírny ’ўрадлівы (аб глебе)’, славац. žirny ’ўраджайны’, ’высокаякасны’. Ст.-рус. жирный (Сл. аб палку Ігаравым) ’густы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жыраво́ ’дрыгва’ (Сцяшк. МГ). Паводле Талстога (Геогр., 187), верагодна ад жыр (параўн. рус. жирная грязь); іншыя супастаўленні Талстога са словамі сало, маслявина не абавязкова маюць дачыненне, паколькі бел. жыр звычайна абазначае кармленне, а не тлушч. Гл. яшчэ жырны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)