жыра́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жыра́т |
жыра́ты |
| Р. |
жыра́та |
жыра́таў |
| Д. |
жыра́ту |
жыра́там |
| В. |
жыра́та |
жыра́таў |
| Т. |
жыра́там |
жыра́тамі |
| М. |
жыра́це |
жыра́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
жыра́т м камерц Giratár [ʒi:-] m -s, -e, Indossatár m -s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
жыра́т
(ням. Girat, ад іт. giratario)
тое, што і індасат.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)