жырава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. жырава́нне
Р. жырава́ння
Д. жырава́нню
В. жырава́нне
Т. жырава́ннем
М. жырава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жырава́нне ср. жирова́ние, жиро́вка ж.; см. жырава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жырава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. жыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жырава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́е; незак.

1. Карміцца, нагульваць тлушч (пра звяроў, птушак, рыбу).

2. Разрастацца ў ствол замест плоданашэння (пра расліны) (разм.).

|| наз. жырава́нне, -я, н. (да 1 знач.), жыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж. (да 1 знач.) і жыр, -у, м. (да 1 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жиро́вка​II ж., охот. жырава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыр, ‑у, м.

Разм. Тое, што і жыраванне. Над галавою, гучна лопаючы крыламі, праляцелі качкі... Відаць, на жыр. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

żerowanie

н. жыраванне, кармленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жыр (род. жы́ру) м., разг. кормёжка ж.; см. жырава́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыро́ўка I ж., см. жырава́нне

жыро́ўка II ж., см. жыразага́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жыро́ўка ’востраў’ (Яшкін). Параўн. рус. алан. жиро́вка ’рыба, што нерастуе ў месцы, дзе яна звычайна водзіцца’, жирови́ще ’месца, дзе жыруе рыба’. Відаць, першапачаткова не проста востраў, а такі, дзе адбываецца жыраванне (гл. жыр). Параўн. яшчэ жыраво.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)