жылі́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жылі́ца жылі́цы
Р. жылі́цы жылі́ц
Д. жылі́цы жылі́цам
В. жылі́цу жылі́ц
Т. жылі́цай
жылі́цаю		 жылі́цамі
М. жылі́цы жылі́цах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жылі́ца ж. (к жыле́ц) жили́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

Асоба, якая жыве ў доме, кватэры; жыхар.

Жыльцы дома.

Здаць жыльцу пакой.

|| ж. жылі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц.

|| прым. жыльцо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

occupant [ˈɒkjəpənt] n. fml жыле́ц, жыха́р; аранда́тар; жылі́ца, жыха́рка; аранда́тарка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жили́ца уст. жылі́ца, -цы ж., жыха́рка, -кі ж.; кватара́нтка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

occupier [ˈɒkjupaɪə] n.

1. fml жыле́ц; аранда́тар, часо́вы ўлада́льнік/ула́снік; жылі́ца; аранда́тарка, часо́вая ўлада́льніца/ула́сніца

2. звыч. pl. акупа́нт, захо́пнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)