Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
жыллё, -я́, н.
1. Месца, дзе жывуць людзі; населенае месца.
Недалёка ад жылля.
2. Памяшканне (дом, хата, пакой і інш.), у якім хто-н. жыве.
Атрымаць ж.
Будаваць ж.
|| прым.жыллёвы, -ая, -ае.
Жыллёвыя ўмовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жыллёср., в разн. знач. жильё; жили́ще
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жыллё, ‑я, н.
1. Населенае месца; месца, дзе жывуць людзі; паселішча. Азяблыя галубы ціснуліся да жылля, садзіліся на падаконнікі.Жычка.Жыллё чалавечае ён абміне Балотам, гушчарам як толькі мага.Зарыцкі.
2. Памяшканне (дом, хата, пакой і інш.), у якім хто‑н. жыве. Другі пакой, больш прасторны, служыў.. [гаспадыні] жыллём.Ракітны.// Пра гняздо, нару, логава і пад. Адны з .. [дзятлаў] заняты звычайнай работай: шукаюць у кары на абед чарвякоў: другія — больш важнай: будуюць жыллё.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
жыллён
1.разм (паселішча) Wóhnstätte f -, -n;
2. (памяшканне) глжытло
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Жыллё ’месца, дзе жывуць’, жылец ’жыхар’. Рус.жилье, жиле́ц, укр.жилє́ (Жэлях.), жиле́ць. Ст.-рус.жилье ’жыллё’ (з XVIII ст.), з XVI ст. ’работа з прадастаўленнем жылля’, жилец (з XV ст.). Вытворныя на базе кораня дзеяслова жыць (гл.) з суфіксам элавага дзеепрыметніка ‑л‑ і адпаведным далейшым суфіксам (*‑ij‑e, *‑ьcь), відаць, яшчэ ў ст.-рус.