жы́лачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
жы́лачны |
жы́лачная |
жы́лачнае |
жы́лачныя |
| Р. |
жы́лачнага |
жы́лачнай
жы́лачнае |
жы́лачнага |
жы́лачных |
| Д. |
жы́лачнаму |
жы́лачнай |
жы́лачнаму |
жы́лачным |
| В. |
жы́лачны
жы́лачнага |
жы́лачную |
жы́лачнае |
жы́лачныя
жы́лачных |
| Т. |
жы́лачным |
жы́лачнай
жы́лачнаю |
жы́лачным |
жы́лачнымі |
| М. |
жы́лачным |
жы́лачнай |
жы́лачным |
жы́лачных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
жы́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
1. Тое, што і жыла (у 1 знач.).
2. Тонкая ніцепадобная праслойка ў горнай пародзе, дрэве, якая вылучаецца колерам.
Белы мармур з шэрымі жылкамі.
3. Ніцепадобнае патаўшчэнне ў лістах раслін і крылах насякомых.
|| памянш.-ласк. жы́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. жы́лачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)