жыдо́ўка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жыдо́ўка |
жыдо́ўкі |
| Р. |
жыдо́ўкі |
жыдо́вак |
| Д. |
жыдо́ўцы |
жыдо́ўкам |
| В. |
жыдо́ўку |
жыдо́вак |
| Т. |
жыдо́ўкай
жыдо́ўкаю |
жыдо́ўкамі |
| М. |
жыдо́ўцы |
жыдо́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
жыдо́ўка ж уст (тс пагард) Jüdin f -, -nen; гл яўрэйка
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Żydówka
ж. габрэйка, жыдоўка, яўрэйка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)