жывадзё́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жывадзё́рка жывадзё́ркі
Р. жывадзё́ркі жывадзё́рак
Д. жывадзё́рцы жывадзё́ркам
В. жывадзё́рку жывадзё́рак
Т. жывадзё́ркай
жывадзё́ркаю		 жывадзё́ркамі
М. жывадзё́рцы жывадзё́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жывадзёрка ж., разг. живодёрка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жывадзёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да жывадзёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывадзёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто забівае і здымае скуру з забітай жывёлы.

2. Пра жорсткага бязлітаснага чалавека.

|| ж. жывадзёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. жывадзёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

живодёрка прост. жывадзёрка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)