жураўлі́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жураўлі́ха |
жураўлі́хі |
| Р. |
жураўлі́хі |
жураўлі́х |
| Д. |
жураўлі́се |
жураўлі́хам |
| В. |
жураўлі́ху |
жураўлі́х |
| Т. |
жураўлі́хай
жураўлі́хаю |
жураўлі́хамі |
| М. |
жураўлі́се |
жураўлі́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жураўлі́ха, ‑і, ДМ ‑лісе, ж.
Самка жураўля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
журавли́ха жураўлі́ха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)