жу́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жу́йка жу́йкі
Р. жу́йкі жу́ек
Д. жу́йцы жу́йкам
В. жу́йку жу́йкі
Т. жу́йкай
жу́йкаю		 жу́йкамі
М. жу́йцы жу́йках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жу́йка ж разм Káugummi m, n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Жуйка ’жвачка’ (Нас.). Рус. арханг., зах., ленінгр., укр. жуйка ’тс’, польск. żujka ’тс’. Ад асновы цяп. ч. жуй‑ (гл. жаваць) з дапамогай суфікса ‑ьк‑ назва аб’екта дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chew​1 [tʃu:] n. жава́льная гу́мка, жва́чка, жу́йка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Паўторнае перажоўванне жвачнымі жывёламі ежы, якая адрыгаецца ў поласць рота, а таксама сама гэта ежа.

Жаваць жвачку.

2. Гумка, якая ўжыв. для жавання; жуйка.

3. перан. Нуднае, надакучлівае паўтарэнне аднаго і таго ж (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bubble gum

жу́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przeżuwina

ж. жвачка, жуйка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żujka

ж. жвачка, жуйка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cud

[kʌd]

n.

жва́чка, жу́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chewing gum

жава́льная гу́мка, informal жу́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)