жрэ́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жрэ́цкі жрэ́цкая жрэ́цкае жрэ́цкія
Р. жрэ́цкага жрэ́цкай
жрэ́цкае		 жрэ́цкага жрэ́цкіх
Д. жрэ́цкаму жрэ́цкай жрэ́цкаму жрэ́цкім
В. жрэ́цкі (неадуш.)
жрэ́цкага (адуш.)		 жрэ́цкую жрэ́цкае жрэ́цкія (неадуш.)
жрэ́цкіх (адуш.)
Т. жрэ́цкім жрэ́цкай
жрэ́цкаю		 жрэ́цкім жрэ́цкімі
М. жрэ́цкім жрэ́цкай жрэ́цкім жрэ́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жрэ́цкі жре́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жрэ́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жраца, жрацоў, належыць ім. Жрэцкая каста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жрэц, жраца́, мн. жрацы́, жрацо́ў, м.

1. У старажытных рэлігіях: свяшчэннаслужыцель, які спраўляў богаслужэнне і выконваў абрад ахвярапрынашэння.

2. перан., чаго. Той, хто прысвяціў сябе служэнню чаму-н. (навуцы, мастацтву і пад.).

Жрацы мастацтва.

|| ж. жры́ца, -ы, мн. -ы, жрыц.

|| прым. жрэ́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жре́ческий прям., перен. жрэ́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іераты́чны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Свяшчэнны, жрэцкі.

•••

Іератычнае пісьмо гл. пісьмо.

[Ад грэч. hieratikos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

priestly

[ˈpri:stli]

adj.

1) сьвята́рскі, жрэ́цкі (абавя́зкі)

2) як сьвята́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kapłański

свяшчэнніцкі; жрэцкі;

święcenia ~e — пасвячэнне ў духоўны сан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

іераты́чны

(гр. hieratikos)

свяшчэнны, жрэцкі;

і-ае пісьмо — скорапіс, які стварылі егіпцяне на аснове іерогліфаў для напісання рэлігійных тэкстаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)