жо́рны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. жо́рны
Р. жо́рнаў
Д. жо́рнам
В. жо́рны
Т. жо́рнамі
М. жо́рнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жо́рны, -аў.

Ручны млын з двух гладка абчасаных круглых камянёў, пры дапамозе якіх пераціраюць зерне на муку.

|| прым. жарнавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жо́рны, -наў ед. нет ручна́я ме́льница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жорны

т. 6, с. 439

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

жо́рны, ‑аў; адз. няма.

Ручны млын, які складаецца з двух гладка абчэсаных круглых камянёў, пры дапамозе якіх зерне пераціраецца на муку. Маня з мачыхай прасявалі пшанічную муку на пірагі к святу і дамолвалі высеўкі ў жорнах. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жо́рны мн Hándmühle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жорны

Том: 10, старонка: 53.

img/10/10-053_0255_Жорны.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

жарнавы́ гл. жорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарнасе́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які насякае жорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

млынавы́ ме́льничный;

~вы́я жо́рны — ме́льничные жернова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)